black frost

Black Frost è il secondo album che arriva dalla collaborazione tra il sound artist giapponese Chihei Hatakeyama e il musicista belga Dirk Serries. Il disco, ispirato alle tematiche nordiche e glaciali care all’etichetta italiana Glacial Movements arriva a tre anni dall’ultima prova in solitaria di Hatakeyama, Mirage, uscito per Room40. Nelle parole della press release, si tratta di quattro brani per chitarra ed elettronica che parlano di “un luogo isolato, tanto desolato quanto bello. È qui che Chihei Hatakeyama & Dirk Serries eccellono”.SENTIREASCOLTARE

Cuatro años después de publicar The Storm Of Silence, Dirk Serries y Chihei Hatakeyama anuncian el lanzamiento de su segundo álbum juntos, un trabajo titulado Black Frost que verá la luz el próximo 30 de octubre a través del mismo sello que editó el primero: el italiano Glacial Movements.Formado por cuatro nuevas piezas, el "ambient nórdico" que promueven desde el sello romano vuelve a estar presente en este nuevo trabajo creado con guitarras eléctricas y varios aparatos electrónicos.Dirk Series es un artista afincado en Bélgica que lleva ya más de 30 años experimentando con el ambient. Sus primeros trabajos fueron lanzados bajo el alias vidnaObmana pero también ha estado involucrado en otros proyectos como Fear falls Burning y su serie Microphonics en la que ha colaborado con artistas como Steven Wilson, Justin K. Broadrick o Cult Of Luna.Chihei Hatakeyama es un artista sonoro que vive en las afueras de Tokyo y que ha publicado y actuado tanto con su nombre real como ormanod parte del dúo electroacústico Opitope. Su música ha sido editada por sellos como Kranky, Room 40 y Under The Spire, entre otros.El álbum sale a la venta el próximo 30 de octubre aunque ya podemos escuchar una primera pieza bajo el tracklist.CLUBBING SPAIN

Four imaginations of sound occupy the space of Black Forest. A sometimes lonely existence that eloquently unfolds revealing a more open, rustic landscape. Drawing you in like a flame as embers disassociate and re-join lost memory in serene, almost spiritual ways. You get that strange sensation that in amongst all the intense waves of motion that something beautiful is escaping into your arms. All of which are simple thoughts received when listening to this joint venture of CHIHEI HATAKEYAMA & DIRK SERRIES, following on from their equally telling debut, The Storm Of Silence. There is of course an ambience to this but then again perhaps the longevity it strives for suggests Classical might be more of an appropriate word.MAGAZINE SIXTY

Ci ha messo quattro anni abbondanti, ma l’apparente crepuscolo sui ghiacci che campeggiava sulla copertina di The Storm of Silence del 2016, è qui diventato definitivamente un livido strato di brina scura che sembra quasi chiudersi su se stesso. O almeno così si potrebbe guardare alla copertina della seconda puntata della collaborazione dei due mondi, per così dire, quella che vede comporre insieme uno dei maestri attuali del minimalismo-ambient – Hatakeyama, radicato negli outskirts di Tokyo – e un improvvisatore prolisso – Serries, che se ne sta da qualche parte in Belgio. Se già con il disco precedente era impossibile individuare dove finisse il lavoro dell’uno e cominciasse quello dell’altro (nonostante pare che abbiamo lavorato “in cascata”, uno dopo l’altro a partire dalle sessioni improv del belga), in questo secondo episodio per la nostrana (e benemerita) Glacial Movements, il discorso va ribadito e anzi, sottolineato come questa collaborazione rappresenti proprio una modalità espressiva a parte, diversa dalla somma delle due singole metà. Con l’inscurirsi della copertina, sembra anche che anche la temperatura sia calata, imponendo un senso di stasi ancora maggiore, espresso da una stratificazione di suoni che interagiscono tra di loro in modo ancora più integrato che in passato. I quattro movimenti che compongono il disco ruotano tematicamente attorno al freddo e al paesaggio del nord, passando lentamente dall’incombenza del gelo dell’inizio a una sempre maggiore apertura spirituale in total white. Il viaggio attraverso uno scoppio (Sprakk), nebbia bianca (Hvit tåke), brina? (Breen, curiosamente anche il nome di una specie extraterrestre in Star Trek) e l’ara gelata (Frossen Luft) è tanto esterno, nel paesaggio immaginario e immaginato del profondo nord, quanto interiore, verso meandri oscuri (o completamente abbacinanti, che poi sembra essere lo stesso), come di in un incontro tra opposti in equilibrio tra ying e yang, come quando ci si scotta con il ghiaccio.SENTIREASCOLTARE

In januari 2016 verscheen bij Glacial Movements het album The Storm of Silence van Chihei Hatakeyama en Dirk Serries. Het was een ambient/drone-album dat goed paste in de filosofie van het Italiaanse label, dat zich muzikaal gezien focust op winterse taferelen en ijzige landschappen. De twee muzikanten creëerden op kalme wijze vier redelijk lange soundscapes waarbij het niet moeilijk was om je een open landschap met winters natuurschoon voor te stellen. Serries bevond zich destijds al in zijn transitie van perfectionistisch ambient-muzikant naar vrij denkende improvisatiemuzikant. Het verhaal mag intussen bekend worden verondersteld: na jarenlang pionier te zijn geweest in ambient en drone, verlegde Serries zijn koers en met de dubbel-cd/lp Epitaph nam hij als solo-artiest afscheid van het ambient/drone-genre. Slechts bij uitzondering is hij te vermurwen om toch eens een soloset als ambientmuzikant te spelen, zoals op 12 september van dit jaar nog gebeurde in het Limburgse Stramproy. En nu is er dus een hernieuwde samenwerking met Hatakeyama. De uit Tokyo afkomstige muzikant is gespecialiseerd in elektronische muziek, vaak bestaande uit bewerkte klanken van gitaar, piano of vibrafoon. Met Tomoyoshi Date vormt hij het elektro-akoestische duo Opitope. De Japanner runt ook zijn eigen label White Paddy Mountain, waarop hij ook zijn eigen muziek uitbrengt, zoals het in april van dit jaar verschenen Void XX. Helemaal aan het begin verscheen ook Illusion Harbor op Subcontinental Records. Op Black Frost zetten Hatakeyama en Serries hun samenwerking op logische wijze voort. Het mag dan bijna vijf jaar geleden zijn dat hun vorige album verscheen, met deze nieuwe schijf wordt niet een drastische koerswijziging in gang gezet. Desondanks valt er veel moois te ontdekken, al was het alleen maar omdat beide muzikanten er een meester in zijn om geduldig met enkele, als met subtiele penseelstreken aangebrachte klanken een muzikaal universum te scheppen waarbij je als luisteraar het landschap als het ware voor je ziet. Net als The Storm of Silence bevat Black Frost vier stukken die gelijkmatig van sfeer zijn maar muzikaal wel degelijk verschillen. Bewegingen zijn traag, maar ze zijn er, en de meest interessante en meeslepende muzikale uitingen bevinden zich niet alleen aan de oppervlakte maar ook in de diepte. Of juist in de diepte. Het is daar waar de ijzige maar niet klinische sfeer geschapen wordt met het aanbrengen van lagen die als tektonische platen traag langs en over elkaar heen schuiven, maar dan zonder gevaar op een aardbeving. Want daar gaat de muziek van Hatakeyama en Serries niet over. De muziek is sereen maar niet spanningsloos en heeft geen apotheose of duidelijk punt waar naartoe wordt gewerkt nodig om zijn schoonheid te openbaren. Die schoonheid zit in de klanken, niet meer en niet minder. Daarnaast doet de muziek een beroep op de verbeeldingskracht van de luisteraar, die met een beetje fantasie in een trage vlucht over een winters landschap scheert, een landschap dat er rustig bijligt maar gedurende de vlucht van vorm verandert. Alles bij elkaar duurt Black Frost een kleine drie kwartier. Dat is lang genoeg om je tijdelijk het besef van tijd en ruimte te ontnemen. De muziek laat zich het best beluisteren met de ogen gesloten, zodat de verbeeldingskracht zijn werk kan doen. De geluidslandschappen werken rustgevend en louterend en worden alleen maar mooier naarmate je je er meer in verdiept. Missie geslaagd, dunkt me. Over vier à vijf jaar weer?OPDUVEL

The second collaboration between Chihei Hatakeyama and Dirk Serries continues down the path the duo traveled on 2016's The Storm of Silence. Hatakeyama has released dozens of albums of glowing, shimmering ambient pieces that resemble comforting aural blankets providing warmth and soul nourishment while it's snowing outside, and are perfect sleep aids, particularly the more drone-heavy releases on his White Paddy Mountain label. Black Frost isn't dissimilar, but Serries (previously known for his long-running dark ambient project vidnaObmana) helps sculpt the pieces into slightly more flowing, wave-like directions. All four tracks feel like calmly paced breathing cycles, with frosty guitar loops continuously ebbing and flowing, concealing subtle melodic elements. "Breen" seems to have the most radiant energy, resembling pure sunshine over the arctic tundra, and then "Frossen Luft" is a glimmering twilight comedown. By the end of the album, all tension should be thoroughly relieved.ALL MUSIC

I’d like to polish off this column with a new record on Glacial Movements imprint, which has never disappointed with its releases – I’m absolutely sure that I’ve heard and enjoyed every single one. As you can imagine, there’s a lot of great music these days on the radar [I’ve even started to keep track of some in my newly launched Out Today space], and even these Sound Bytes have outgrown their original intention of mentions and blurbs. So it’s a bit tricky to find the time to fully immerse oneself in the sounds that truly deserve proper listening. But time’s all we got, and I’ve always had time for these movements. Black Frost is not as dark, empty, and ice-cold, as its title [and cover] suggests. In fact, the Japanese ambient musician, Chihei Hatakeyama and Belgian ambient guitarist Dirk Serries create lush, timbre-rich drones that float through the river of ebbing harmonics. The 43-minute album features four long-playing pieces that embody the theme of the most northern region of the world – “that of a secluded place equally desolate and beautiful.” But instead of a lonesome and callous place, this music is welcoming, mild, and serene. Black Frost is a follow-up to the duo’s first collaboration, The Storm Of Silence, which was released on the label in January of 2016. I would recommend for you to spend time in the company of these two prolific musicians through the catalog of their past releases, but it would be nearly impossible to pick out a few – both have established an immense and vast discography, Hatakeyama clocking at over 70 full-lengths, and Serries just right behind him, with 68 in tow! It’s better to start off with Black Frost and then drift away – if you have Spotify, I recommend you let the album play through to the end, and then see what music its algorithm will recommend, while my morning continues with similar textures from Ian Hawgood, William Basinski, Federico Durand, Taylor Deupree, and Celer.HEADPHONE COMMUTE/a>

Quattro anni dopo “The Storm Of Silence”, Chihei Hatakeyama e Dirk Serries tornano a esplorare lande ghiacciate di desolata bellezza nella loro seconda opera collaborativa per la serie tematica firmata Glacial Movements. Oscura nella denominazione, eppure costellata da riflessi iridescenti, è la materia sonora condensata nel corso delle quattro estese tracce di “Black Frost” dai due maestri della sperimentazione ambient-drone. Il lavoro propone gli aspetti più lievi e aerei dei rispettivi registri, dispiegati in sequenze potenzialmente infinite di loop aurorali e modulazioni incorporee, che trovano esito in una sorta di ambience orchestrale dai movimenti lenti e sinuosi. Benché all’avanzare del denso flusso di “Black Frost” si affaccino saturazioni dalle frequenze via via più basse, le tenebre suggerite dal titolo si rivelano sempre più elemento esogeno rispetto alla fragile consistenza di cristalli che non fanno altro che restituire, amplificate, le infinite sfumature di una sublimazione atmosferica dal fascino trascendente.MUSIC WON'T SAVE YOU

It's hard to put this one into words. Four tracks, long-form pieces of languid ambient bliss. Slowly growing and unfurling like the titular frost, or indeed Glacial Movements, the name of the label releasing this work. The titles mean things like white fog and frozen air, and they couldn't really be any more perfect. BANDCLOUD 319

Dirk Serries is, dankzij zijn onuitputtelijke productiviteit, zo een van die artiesten die een vaste stek op Dark Entries lijkt te hebben. Deze maand is het niet anders met nieuw werk van Yodok III, een heruitgave van Vidna Obmana, heel wat nieuwe titels op zijn eigen A New Wave Of Jazz label en deze samenwerking met de Japanner Chihei Hatakeyama, eveneens een bezige bij, op het door ons veelvuldig geprezen Glacial Movements label. Een label dat middels zijn releases de aandacht naast de muziek ook naar de natuurwereld wil doortrekken en mensen aanspoort stil te staan bij de pracht van ijsbergen, sneeuwlandschappen, de ijzige koude van het hoge noorden,... En hoe dit alles naar de knoppen aan het gaan is. Want al wie dat nog steeds niet inziet, die is van het soort dat denkt dat ons na covid-19 niets ergers kan overkomen. Glacial Movements wil de primordiale eenheid tussen mens en natuur terug herstellen en laat vanuit dit startpunt artiesten ook stukken componeren. In het geval van Serries en Hatakeyama is het niet de eerste keer dat beide artiesten samen van gedachten wisselden: in 2016 was dit reeds het geval voor het album The Storm Of Silence (eveneens op Glacial Movements). Net als toen vind je op Black Frost vier nummers, en de bewustmakingsmissie van het label indachtig met daarenboven de dreigende titel van dit werk lijkt het minder voor de hand te liggen dat beide heren in deze samenwerking terug lijken te grijpen naar de basis van reguliere ambient. Het soort geluiden die Brian Eno lang geleden voor het eerst op de nietsvermoedende massa losliet. Zeer rustgevend van aard, personaliseren Serries en Hatakeyama de nummers extra door er een zeer melancholische toets aan te geven. Wat dan ook weer in het plaatje van het label past: de treurige heimwee naar de machtige natuur die dag na dag voor onze ogen wegsmelt. Zonder echter zwaar op de hand te worden of weg te zinken in negativiteit zorgen de weemoedige klanken hier eerder als een laatste sprankeltje hoop, een strohalm die aangereikt wordt om met beide handen vast te grijpen. Of hoe een wake-up call niet altijd dwingend van aard moet zijn, deze artiesten bewijzen dat je met schoonheid minstens even veel kan bereiken. Nu dat nog aan de wereldleiders verkocht krijgen.DARK ENTRIES

What’s the story? This is the second collaboration on the Glacial Movements label between Chihei Hatakeyama and Dirk Serries, a follow-up of sorts to their album The Storm Of Silence in 2016. Like that release, Black Frost has four tracks and runs for just over 40 minutes, expanding their already widescreen approach of guitars and electronics. Chihei Hatakeyama is a musician and sound artist currently living on the edge of Tokyo, and has many releases under his belt both as a solo artist and as part of the duo Opitope, with Tomoyoshi Date. Dirk Serries, meanwhile, is an experienced ambient artist based in Belgium who has built up an impressive CV of collaborations through work on an ongoing Microphonics series. What’s the music like? Simple – but that word should not be taken lightly. It is simple in the sense that the music is very simple to listen to. Each track largely hangs on a specific pitch, and no effort is required on the part of the listener to reach a meditative calm. In fact the less effort made, the more effective the ambience is. And yet, if the ear moves in for a closer take, the layers and subtle oscillations / variations reveal themselves, and the 40 minutes can be seen as a single unit, one gigantic four-part chord progression. The textures are wonderfully airy and cool, polar in their chilled temperature but with a hazy warmth too. In terms of colour the music has sharper outlines and more piercing tones than the blue wisps of The Storm Of Silence – hence the dark overtones of the cover. Those dark colours become more evident in third track Breen, which gives off an icy residue, but they don’t take root as such – and Frossen Luft closes out the quartet with more drawn-out pitches which eventually disappear into the middle distance. Does it all work? Yes. As anyone familiar with Glacial Movements releases will know, the ambience is of the deeply immersive kind, ideal for the end of a working day, the beginning of a new one, or an antidote to the fast and worrisome pace of life we are faced with from time to time. Is it recommended? For sure. Anyone enjoying previous music from this source will not need further encouragement, for Black Frost ends up as the ideal complement to The Storm Of Silence. It may be darker in countenance but it still ends up in the same, contemplative space.ARCANA.FM